Project is zijn of haar gewicht in goud waard

De blog van gisteravond was naar mijn idee minder serieus. Nick en ik konden gewoon niet meer. Het was geschreven en het was wel goed. Spa rood en spa blauw zit hier in de verkeerde fles. Sparood in de blauwe fles en spa blauw in de groene fles. 
De reden dat een blog spa rood heet en dat de twee wateren zomaar worden genoemd worden is onze meligheid van moeheid. Dan snap je dat ook weer.

Vandaag hebben we twee kerkdiensten. Na het eten pakken we de auto in met cadeautjes en schoenendozen voor de zigeunerkinderen die we gaan bezoeken. Vandaag loopt alles meer naar plan dan andere dagen en er zijn weinig variaties in de plannen. Gelukkig maar. We zijn een beetje aan het einde van ons Latijn. Niet iedereen trouwens. Jarno zei net dat hij wel langer kon blijven. En misschien zijn dr nog een paar. Ik en ook veel van ons letten minder op de omgeving, op onze omgeving, mensen om ons heen. Ik bedoel daarmee dat we graag willen helpen, maar dat onze hersenen het moelijk hebben om alles te verwerken. We zijn veel bezig.met onszelf en het verwerken van dit alles.

In de ochtenddienst in Sancrieu tegenover ons pension gaf Erik zijn getuigenis over hoe hij hier terecht kwam. Paul getuigde over geloof in zijn familie. Joeri getuigde over zijn keuze voor DTS (Discipelschap Training School). Emese, een meisje van 19, getuigde over haar keuze voor God. Ik heb er weinig van begrepen. Maar ze huilde terwijl ze een tekst las. T was vast heel mooi. Anton en Nick vonden het een hele mooie getuigenis. In die dienst zitten de mannen apart van de vrouwen. De mannen bidden achter elkaar. En voor de vrouwen was er geen tijd meer. Maar Nick gaf aan in de middagdienst in de andere kerk dat de vrouwen nog moesten bidden en toen kregen ze wel de kans. Goed job Nick. 
De Nederlanders zingen een paar liederen in het Nederlands en de Roemenen zingen een aantal liederen in het Hongaars. Ditha, Paul, Erik en ik zingen mee in het Hongaars.Vaag. Er is niet echt een preek, meer een uitleg van een bijbeltekst van tien minuten.

Voor het middageten. 
Ik kom beneden en zie een gebedskring om Francisca heen. Nick verteld verder:
Francisca vertelde over een vreemde verschijning die ze deze ochtend in het pension gezien had. Ze bleek hier niet de enige in te zijn. Wat hierop volgde was een heel bijzonder gebed waar een ongelofelijke zegenig op lag. Er werden heel bijzondere dingen uitgesproken en er vloeide meer dan een paar tranen. Het ene profetische woord volgde het andere. En het leek wel alsof alle emotie van deze week omgezet werd in een gebed wat puur van God uit ging. Het huis werd grondig gezegend en God gaf antwoord met een krachtige wind die plotsling opstak. Een ervaring die ik nooit zal vergeten. En als je ons hierover aanspreekt zodra we weer terug zijn zal iedereen een bijzonder verhaal voor je hebben.

S middags gaan we langs de zigeunerwijken. We deelden speelgoed en dergelijke uit. Francisca poetst de tanden van een klein zigeunerjongetje. Tandpasta en tandenborstels mochten we ook uitdelen. Even binnenkijken hoor en na wat wij de hal noemen, zijn we in de slaap/tvkamer welke kleiner is dan mijn kamer. En ze slapen daar met 5/6/7 mensen! Heel vreemd en een vreemde lucht hangt op het terrein. Na het spelen met een aantal kinderen en praten met de mensen gaan we richting Heudin voor de tweede dienst. 

De jeugddienst. We hebben de getuigenissen van Leo, Ditha, Henriette, Nick en Tom. Leo leest een psalm over de bouw (133?). Hij verteld ook over de bouw en Laure over het kinderwerk. Weer zingen we in het Nederlands en in het Hongaars, ieder zn eigen taal dan. We hebben een dramastukje over Noach voorbereid met echte apenpakken. Met Jarno en mij als apen. Wat een apenstreken. We stonden zeker niet voor aap. Je zou maar in de aap gelogeerd zijn. Wat een supergoed idee, die pakken! Pastor was tot tranen geroerd door de werking die dit op de kinderen had. Iedereen vond het prachtig! Ruben als Noach, Ditha vertelde het verhaal en een aantal kinderen deden dienst als dieren met de maskers die ze hadden gemaakt afgelopen donderdag. Mission accomplished. 

Na de dienst dronken we koffie en superzoete dranken met cake in het nieuwe gebouwtje van de bouwers. Er pasten veeeeel mensen aan de tafel. Dat gebouw gaat zijn werk goed doen.

Het idee kwam dat we een bonte avond gaan houden. Koen doet de presentatie in een Romania got talentstyle. Zien we even een hele andere Koen. We nodigen de Roemeense meiden uit en zij doen gezellig mee. Zij werken samen met Laure, Anne, Francisca, Tineke, Ditha en Moniek met een liedje van Atomic Kitten. Joeri, Jarno, Ruben en Jeroen komen met waterpistolen als hemelsleger en zingen 'Niet de kracht van wapenen'. 
Tineke zingt een zelfgeschreven liedje op de gitaar. Tom, Nick en Anton zijn hilarisch met hun geweldige sketch over hun Roemeense ervaring. Roemenen in het stukje wachten op Lajos die de tijd heeft, maar geen horloge. Dat je niet mag lachen in de kerk. Dat ze gek zijn op varkensvlees hier. En dat ze heel erg behulpzaam zijn. Wat goed bedacht, al zeg ik zelf. 
Ruben doopte als Russiche ambtenaar uit Bratislava alle ongedoopte met een waterpistool. Paul sloot de avond af met weet ik veel. Hij had wcpapier op zn hoofd. Hij scheen met een zaklamp in zn gezicht en hij praatte over lucifers. Toch was het grappig.

Het is alweer laat. Oti, Aniko, Emese, Katlyn, Abigail en Salome hielden ons gezelschap op onze laatste avond. Laure, Francisca, Anne, Joeri, Anton, Moniek en Tineke bleven ook nog even op. En wij vergaten dat we de blog moesten schrijven. Doh! We probeerden meer te communiceren door Hongaarse zinnen te vinden op het internet. Wij probeerden die vage uitspraken van hun woorden en zij probeerden de volstrekt normale en algemeen beschaafde Nederlandse woorden van ons. Nick vindt de beste zin van de avond. 
A legparnas hajom tele van angolnakkal.
Mijn hovercraft zit vol met paling. 
Verder praatten we simpele dingen. Maar echte gesprekken zit dr niet in helaas. Misschien dat Facebook met de soms vage Bingvertaling ons gaat helpen terug in ons Nederland. 
Anton is kapotgrappig. Uh kapotmoe. En wij zijn grappig, dat bedoelde hij.

Er is nog steeds geen WiFi helaas. Dus de foto's komen of in Duitsland of in Nederland als we thuis zijn. 

Tdb N. Roze

P.s. morgenochtend vertrekken wij om stipt, Jaja echt niet, 8 uur. We rijden naar Duitsland in een rukje. Daar is onze overnachting. See ya!