Spreek vertrouwen uit en vertrouw erop.

Het thema van het kinderwerk was ‘Wonderen van Jezus’. Wessel speelt hierop in met de wonderen die hij ervaren heeft. Hij opent vandaag de dag met de wonderen die hij ook bij zijn doop deelde. Hij had een auto-ongeluk overleeft en zijn zus overleefde haar diabetesprobleem. In beide gevallen had de uitkomst in gewone gevallen een andere uitkomst gehad. Hij wilde graag ook dat de rest van de groep hun wonderen deelde, maar dit is verplaatst naar morgen. Esther zal dan even ruimte voor hem moeten maken. Hij had namelijk een aantal goede vragen voorbereid naast een uitleg over wonderen zodat er in het onderwerp niks overgeslagen kon worden.

Joels opening ging over vertrouwen. Hij vertelde over hoe wij mogen vertrouwen op God en dat hij de leiding heeft. Wij hebben niet alles zelf in de hand en mogen onze ogen op de Heer richten voor leiding. Achteraf kunnen we zeggen dat God toch alles in de hand heeft gehad. Hij haalde onder andere verzen aan uit Psalm 16.

Henriette haar opening ging over vertrouwen. Wow, vet toevallig. Nou, echt niet. In de voorbereidingen hebben de dagopeners voor zichzelf bedacht wat zij wilde delen en wat blijkt? Het sluit op elkaar aan! Wat gek als je met God bezig bent en het klopt. Henriette sneed het onderwerp aan als vertrouwen en overgave. In 2 Korinthe 1 vers 3 staat:

Geprezen zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus, de Vader die zich over ons ontfermt, de God die ons altijd troost en ons in al onze ellende moed geeft, zodat wij door de troost die wijzelf van God ontvangen, anderen in al hun ellende moed kunnen geven.

Wij mogen erop vertrouwen dat wij ons volledig mogen overgeven aan God. Hij kan ons verlossen van alle pijn zodat wij weer anderen kunnen helpen. Dit vraagt vertrouwen van ons. Dat is best moeilijk kan ik je zeggen. Toch kan ik je ook zeggen dat wij dit helemaal ervaren hier. Als wij de foto’s en video’s terugkijken dan zien wij alleen maar gelukkige kinderen die geen genoeg krijgen van de aandacht. Bij Marien mochten wij zien hoe belangrijk dit is. En ook wij ervaren pijn en moeite en moeilijkheden in ons eigen leven. Dat kan naar voren komen in zo’n week, dat is niet erg, vooral omdat het wordt opgelost waar je bijstaat. En daar sta je dan weer liefde, warmte en hoop uit te delen alsof je er te veel van hebt!

Update-je over de laptop die ik heb mogen dopen. Het beetje rijst dat wij vonden in de keuken is misschien niet genoeg. Ik koop op de gok vier kilo rijst met de keuze uit vijf soorten. Nu blijkt het Lassie Toverrijst te zijn geweest. De laptop heeft er helemaal niks aan overgehouden! Heb vertrouwen, zeggen wij. Spreek het uit en maakt het waarheid.

De afgelopen dagen hebben wij zoveel mogen geven dat ons een dag rust is gegund. Dit was ingepland, maar toch. Vandaag hebben wij ons weer helemaal mogen opladen! Het gaat goed met ons, toch wil ik graag even gebed vragen voor een goede fysieke en mentale gezondheid voor de gehele groep.
Anton, Rob en ik zijn met Abigail naar het dichtbijzijnde dorp geweest waar de Turken wonen. Rob pluk ik bij Lajos weg van Paul. Op de terugweg hoor ik van Henriette, welke naar Lajos aan het lopen was, dat Krisztina mij gezien heeft en dat ik toch even moest stoppen. Ik stop de auto en ze is zo verschrikkelijk blij dat ik mijzelf een eikel vind om met een paar woorden en een zestal knuffels afscheid te nemen. Ik spreek met haar af ‘Reggelt, eut.’ Morgen, vijf uur. Dan zie ik je bij de afsluiting!
Het dorp van de Turken kan je vergelijken met Waverveen. Er is een straat en daaraan grenzen alle huizen. De huizen verschillen in oudheid, maar zij zijn allemaal gebouwd volgens de oude Hongaarse stijl en versiering. Helaas hebben wij geen foto’s gemaakt. Even binnen kijken leert ons dat deze huizen af en toe een kamer erbij krijgen. Hierdoor kan je doorblijven lopen lijkt wel. De ouders van de meiden hebben stukken land verdeeld over de regio. Dat vinden wij niet logisch, maar het werkt voor hen. Dus tussen jouw stukken land liggen stukken land van anderen.
Paul heeft zich in zijn eentje kranig geweerd, maar de glimmende watertoevoer bleef lekken. Morgen met Rob maar even kijken.
Een deel van de andere groep gaat een stukkie hardlopen. Dit wordt gewoon lopen, hoewel het was acht kilometer. Anne, Annego en Esther denken dat het handig zou zijn om op slippers deze tocht af te leggen. Achteraf wordt mij vertelt dat dit toch meer voeten in de aarde heeft. ,,En het uitzicht was supermooi!’’, zegt Anne.

Na de lunch rijden wij naar het stuwmeer waar wij een boottochtje maken en eventueel kunnen zwemmen. De weg er heen stoppen wij op 1200 meter hoogte om van het uitzicht te genieten. Anne flapt er een mooie zin uit: ,,Als je hier woont, leef je in een ansichtkaart.’’ Ze heeft gelijk, wat een uitzicht! We eten watermeloen voor de zoveelste keer. Iedereen vindt dit lekker, Anne heeft toch liever wat anders. Hier heb je een toffee.

Bij het stuwmeer springen Ditha, Chris en ik het water in. Wat lekker! Na de boottocht zwemmen Chris en Ditha naar de overkant, wat een aardig stukje is. Klasse!
In de boot spelen Esther, Wessel, Anne, Joel, Henriette, Annego en Jarno ‘van voor naar achter, van links naar rechts’. Jarno vindt dit minder leuk aan de vaste, witte grip aan de rand van de boot te zien. We hebben allemaal mogen genieten van de omgeving wat doet denken aan de fjorden in Finland. Geen idee hoe dat erin het echt uitziet trouwens. Ooit eens een plaatje gezien.
Na het eten neemt de ene helft van de groep plaats op een helling waar zij enorm kunnen ontspannen en ondertussen van de loslopende koeien kunnen genieten. Zelf zitten Anton en ik met de Hongaren bij het water waar we kiezels zeilen en ver gooien. De Hongaarse meiden leren minder als een meisje te gooien met een paar tips. Het geluid van de reclame met de umpire (scheidsrechter) die de tennissers nadoet is niet weg te denken als je dit gadeslaat.
Met het eten was ons nieuwe contactpersoon aangekomen. Graag zien wij deze man werk oppakken wat wij hier hebben waargenomen. Hij is Roemeens en zou zich graag inzetten voor dit volk. Graag gebed dat deze man zijn talenten mag inzetten voor deze bijzondere doelgroep.

Morgenochtend gaan wij de voorbereidingen treffen voor de afsluitingsdienst om vijf uur. Daar gaat sowieso het waterballonnengevecht vertoond worden welke nu wordt verwerkt door de site. Waarschijnlijk wordt dit gecheckt door de administrator. Lekker bezig, Anton. Om half 1 komen de Roma weer naar de kerk in Huedin om voor een symbolisch bedrag schoenen af te nemen. Morgenavond is de laatste avond van ons verblijf hier en zoals de traditie voorschrijft: furrynight. Wat gaat het toch snel! Moeten we echt terug?