Eerste Roemeense ervaringen

Sorry! We hadden geen internet en wisten niet wanneer de provider weer de informatiestroom aan kon bieden. Enjoy! Het internet is onbetrouwbaar en de foto's komen dus nog.

Vanochtend werden wij gewekt in de mannenkamer met vriendelijke stem. Iedereen stapte uit bed of deed zijn best te doen alsof. Iedereen kende de drill, pakt al zijn of haar spullen en strompelt al huppelend naar de auto. Pauline en Ditha zorgen voor brood en drinken voor het ontbijt.

Na 2 ½ uur rijden gaan wij aan het ontbijt. Hier zijn we toch wel aan toe. Een aantal, waaronder ik, vertoont tekenen van autisme door het ontbreken hiervan. Wij zoeken een fotolocatie naast een ontbijtlocatie en hierdoor was het even de broekriem aanhalen.

We slaan het bruine grasveld over en de benzinepomp, en nemen plaats in een veld van licht. Nota bene representeren wij het Licht der wereld. Twee jaar terug mochten wij het zoutende zout zijn ervaren in de zoutmijn. Dan denk je ‘’flauwww’’, maar door beeldend te spreken over geloof maken we het behapbaar niet alleen voor onszelf, maar ook voor anderen.
Dit veld van licht is een veld met, ik gok, 2.568.450,50 zonnebloemen. Er zit een geknakte bij. Dit veld leek onder een soort van stroom te staan dus het was even aarzelen om erin te stappen. Nu blijkt dat de krekels hier vol aan de redbull zitten. Je weet niet wat je hoort.
Zie de foto’s voor deze uitstekende locatie. Wat een heerlijk begin van de dag!
Het ontbijt eindigen wij met een collectieve lach. Als we de fles beter hadden gelezen, dan snapten we waarom het drinken zo verschrikkelijk zoet was. Het was puur siroop..
Iedereen wakker en klaar om te gaan!

Dit jaar zijn wij met twee bussen, en niet met drie, en dit leent zich voor een kopstaart-dierenspel van bus tot bus. Wij zijn een hechte groep en het is ontzettend fijn dat dit zo merkbaar is in de eerste dagen.
We rijden door tot de Lidl om daar boodschappen te doen voor de picknick. Joel is meteen Lost in Lidl (Lost in the Riddle, top40). En wij ontmoeten daar ook zijn Lidl friend (Houd het netjes mensen!).

Aangekomen bij Babu worden wij met grootste gastvrijheid en vriendelijkheid ontvangen. Zoals te voorspellen was wordt er veel en hard geknuffeld. Het is te merken dat de kinderen aandacht missen nu de moeder met de noorderzon is vertrokken. Later hebben wij aan het einde van de picknick gebeden voor haar terugkeer. Haar plek is namelijk bij haar eigen familie en we hopen dat ze tot inkeer komt!
We geven de kinderen een paar schoenen per kind en daarnaast speelgoed dat geluid maakt. Babu geeft meteen al aan dat wel erg veel geluid maakt allemaal. Ik denk dat iedereen dit herkent. Bijvoorbeeld: een boksballon met rijst, een fluitje met water voor een vogelgeluid, enzovoorts. Een paar jonge kinderen zitten tegen blind aan en uiteraard mag het speelgoed dan geluid maken. Je had ze moeten zien. Wat heerlijk! Je hart wordt verwarmd als een radiator vervangen door Paul. Dit geeft weer energie na een lange rit om de kinderen te vermaken en hen de aandacht te geven die ze verdienen.
We komen in dit vertrouwde verband de andere cultuur tegen. De oudere jongens gedragen zich erg macho en de meiden proberen je aandacht trekken met overdreven lieve bekkies. Wie is de alfaman en mag zich de leider van de groep noemen? De jongens willen boksen tot ze verliezen en dan telt het niet meer. Ze vragen naar mijn mening over de meegekomen meiden en zeggen naast Frumose (mooi), ook ‘’lekker, lekker’’. Dat Frumose (good) wel kan en lekker niet (no respect) kwam binnen tot het punt dat het niet bespreekbaar is. De jongens proberen de aandacht van de vrouwen te krijgen als een stel puberende jongens, niet zo gek ook, maar de grens is bij ons strakker gezet. De meiden volgen je zodra ze zien dat je meer alfa bent dan andere mannen. Dit geldt voor meerdere meegekomen mannen.
Dit drukt de pret niet. Wij gaan met twee paarden en wagens richting een prachtige plek met bergen op de achtergrond. Samen met Paul, Rob, Anton en Joel rollen de grappen zo van de tong over hout, Houten, plankenkoorts, planking, op eigen houtje en dergelijke. De wagens waren namelijk niet helemaal vastgezet en een paar keer moest een plank terug op zijn plek getrokken worden. Een ervaring om erbij te schrijven. Aangekomen op de picknickplek eten wij samen met de familie en wat vrienden van Babu. De sarmale was zoals gewoonlijk weer heerlijk! We aten misschien teveel, want twee uur later mochten we aanschuiven in Sancraiu voor het avondeten. We hebben geen spijt. Sarmale is trouwens koolbladeren gevuld met rijst en gehakt. Een specialiteit hier.
We nemen afscheid van deze zeer aandoenlijke familie waarin de jongste baby ook de grootste zorg nodig heeft. Deze baby heeft het hart gestolen van Ditha. Die gaat dus haar best doen haar kennende om iets te betekenen voor hem.

We komen aan bij het pension. Dick Brouwer verwelkomt ons samen met de gastfamilie. Alexander, Gyongyi, Abigail, Salome en Oti hebben alles klaar gelegd en we kunnen weer aan de eettafel plaats nemen. Iedereen zoekt zijn plek en Anton praat Dick onze nieuwe kamer uit zodat we niemand wakker maken met onze nachtelijke, bloggelijke escapades.
Na morgen zal iedereen gewend zijn en zal de zin en inzetbaarheid bij elk persoon torenhoog zijn! Let maar op!
De avond sluiten wij gezellig af in de tuin en iedereen druipt langzaam af richting slaapkamer. Morgen de eerste dag van ons Roemenie-avontuur dit jaar.

Christiaan blijkt het NOOTzakelijk te vinden om het water uit de boiler op te maken. Mag die allergische jongen iets wel tot zich nemen… Pakt ie alles.

Annego introduceerde in de auto trouwens een nieuwe speelkaart in de bekende 52 kaarten: De Schop een Vrouw. Heerlijk toch? ☺

Als je de foto’s mooi vindt dan kan je Wessel aanspreken. Hij neemt zijn tijd om alles tot in de puntjes vast te leggen. Toppie jongen!