Bereid je maar voor!

Pak koffie als t ochtend is,
Pak sap als t middag is,
Pak bier als t avond is.

Dit is een verhaal!

Trouwens door het weinige slapen (zouden we dat niet anders doen?) en het gebogen zitten, het moeten bukken bij elke deurpost en harde werken krijgen we een beetje last van onze ruggetjes. Daarom heb ik de luxe, onderrug-ondersteunende tuinstoel van Leo gejat. Ik weet niet of hij dat okee vind, dus zeg maar niks tegen hem.

Eerste dag kinderwerk:
Vandaag was de eerste dag van het kinderwerk!
De Kinderbijbelweek is van start gegaan. Joel en ik waren de ontwerpers van deze dag. Gisteravond heb ik Joel de leiding gegeven tijdens ons kort overlegje voor de kinderwerkbespreking, want die gozer kan dat hartstikke goed. Na het overleg of eerder gezegd, dit gaan we doen en wij denken dat dit goed is. In overleg uiteraard.
Het thema van de driedaagse is ‘Vrienden’. Ons verhaal vertelt van de goede vriend Jonatan. Hij is er volledig voor David. Joel vond in de voorbereiding een uitwerking van waarom Jonatan zo een goede vriend is en in plaats van het verhaal gewoon te vertellen, schieten we meteen de diepte in. Elke dag worden wij vertaald door Abigail of Salome. Deze dames zijn goud waard, want al onze woorden worden zonder moeite vertaald en ze houden de aandacht van de kinderen nog vast ook.

10:00 Start dienst.
10:30 Knutselwerk.
11:15 Lopen naar spelletjesveld.
11:30 Begin spelletjes.
12:30 Einde met een broodje die eerder is ingekocht.
Ik begin met het openen van de dag door hen welkom te heten en te bidden voor de driedaagse. Daarna vertel ik hen over de regels, zodat iedereen het leuk heeft en niet alleen een paar kinderen. Even een uitleg over de Bijbelweek en we kunnen beginnen met het themalied. Een dingetje zijn we alleen vergeten… De tekst. Ben je groot of ben je klein is ons themalied, maar dan in het Engels. We zijn vergeten de tekst goed uit ons hoofd te leren. Maar gelukkig doen we de gebaren goed en doen de kinderen mee en vinden het prachtig. Met het Adapostproject zingen de kinderen een lied over vriendschap in het Hongaars.
Joel vertelt het verhaal en doet dit uitstekend. Na het verhaal doen Jarno, Joel en ik een korte tekstloze sketch over het verhaal waarin ik lekker mag schreeuwen als boze Saul en speer mag werpen gericht op Joel. Hierna gaan de kinderen naar het andere gebouw achter de kerk en gaan zij in hun eigen leeftijdsgroep knutselen aan hun kroon waarop 'Legjobb barat' staat. Dit betekent ‘awesome friend’. Daarnaast nemen zij twee bekertjes en knopen zij een touwtje ertussen. Door dit communicatiemiddel kunnen de kinderen in het geheim met hun vrienden praten door het touwtje strak te trekken door met de bekertjes ver uit elkaar te gaan staan en in het bekertje te praten. Moet de ander wel zijn of haar oor er tegenaan houden anders werkt het niet zo goed. Dankzij de goede voorbereiding loopt dit helemaal op rolletjes. Daarna lopen wij naar het spelletjesveld waar Jarno de leiding heeft. Dit gaat uitstekend!
De eerste dag is helemaal geslaagd!
Dan moet ik niet vergeten te zeggen dat er 25 kinderen waren vandaag! Een mooi begin! Een aantal kinderen hoorden we (via tolk) dat zij morgen vrienden meenemen. Super!
Bij de spelletjes verwelkom ik nog vijf Roemeense kinderen die volgens mij straatkinderen zijn gezien hun niet erg hygiënische uiterlijk. Alles ging gewoon uitstekend!
Door rustig de regels te herhalen als een aantal kinderen beginnen te klieren luisteren zij gewoon. En de regels naar hen toegebaren met liefde is best een klus. Esther zie ik het heel anders aanpakken. Zij speelt commando pingelen met haar groepje zodra zij zich vervelen. Knap hoor! Meteen de juiste aanpak!

In de middag krijgen we pizza. Me happy.

Voor de volgende dag leggen we vast de werkjes klaar en oefenen we het toneelstukje. Het verhaal van morgen gaat over de vier vrienden en de verlamde man. Om dit uit te beelden zullen we een kind uit het publiek halen om als verlamde man te fungeren. Vijf andere kinderen zijn de menigte in het gebouw waar Jezus zich bevindt, gespeeld door Joel. De vrienden zijn: Anne, Ruben, Jarno en ik. Benieuwd hoe morgen gaat lopen.
De liedjes maar even oefenen morgenochtend.

De wijk in:
In de middag vertrekken wij naar de armere wijken om daar contact te leggen met de leden van het Adapostproject. We nemen een foto van hen als gezin met de achternaam op het blaadje voor zich zodat we weten wie er deel van het project uitmaakt. Daarnaast willen we weten wat de leeftijd is van de kinderen, of er ergens voor gebeden kan worden en wat zij nog meer missen. Dit doen wij door middel van een tolk, een van de meiden of Lajos, via wie wij vragen kunnen stellen over hun situatie. We hebben ons opgesplitst in drie groepen. Pauline, Anton, Joeri en Salome waren groep 1. Ruben, Lajos, Esther en Joel zijn groep 2. En Emmeria, Abigail, Francisca en Tom zijn groep 3. We hebben allemaal drie gezinnen waarbij we op bezoek gaan. Mochten we nog een gezin willen bezoeken waar we een vervelende situatie van weten dan gaan we daar ook op bezoek is de afspraak.
Mijn groepje begint stroef, maar we komen snel los met vragen over wat we willen weten.
Bij het tweede gezin horen wij over zeven kinderen waarvan de ouders gewoon naar het buitenland zijn gegaan… Gewoon.. En al een jaar weg zijn. Dus we gaan bidden voor de situatie. Omdat Emmeria liever in Nederlands bidt en alles vertaalt word in het contact ontstaat er een gebedsketen. Anton noemt het inefficiënt, maar hij was er niet bij. Het was heel mooi om te zien hoe we samen worden gebonden in gebed!

Avond(eten):
Joel en ik deden een pepereetwedstrijd. Omstebeurt bijten we een stukkie peper af. Hij had meteen spijt. Straks ook.
Na het eten gingen de meesten van de groep nog even kijken naar het concert dat gehouden wordt op de speelplaats waar wij ook de spelletjes doen in de middag. Na even gezien te hebben gingen wij weer terug naar het pension.

Het ging vandaag zo ontzettend goed dat onze tegenstander, je weet wel, die man die je ‘goed’ laat voelen, zich liet zien in de vergadering van het kinderwerk. Hij zorgde voor een hoop onrust tussen bepaalde leden van de groep waarmee de groep bijna ontwricht werd. Dit lieten wij natuurlijk niet toe als groep, maar zelf kwamen we er niet uit.
Wij zijn gezegend dat wij ervaren mensen onder ons hebben die ons kunnen begeleiden en onderwijzen in deze moeilijke avond. Hiermee krijgt hij, je weet wel, de onzekere, geen kans om meer schade aan te richten. Wij blijven doelgericht en laten ons niet afleiden van ons doel om Jezus bij deze kinderen te brengen. Daarnaast zal alle pijn en andere vervelende zaken in ons door God gebruikt worden om ons sterker te maken waardoor, je weet wel, de grote verliezer, nog meer terrein zal verliezen.
Waar pijn is zal heling zijn en troost. Wij staan op deze belofte van onze Heer!

Het gaat dus zo goed dat we tegengewerkt moeten worden. Sorry, maar is dat niet geweldig?

Bid voor ons. Voor herstel van relaties en het innerlijk van degenen die nu worden onderwezen door de Heer. Dat wij mogen waken voor verdere aanvallen om ons werk goed uit te voeren en te groeien als groep. En hiertegen durven en kunnen handelen als dit nodig is.

Als we de duivel ruimte geven kan hij zijn werk doen. Geven we die ruimte niet dan wordt zijn werk juist afgebroken!

Wat een dag!
Weer zo laat… Maar wij worden gedragen als schrijvers. Daar zijn wij dankbaar voor!
En met Frank Sinatra aan is het nog lekker werken ook.

De bouwgroep is vandaag begonnen met hun werk. Anton zal hier verder over vertellen.

..’’I’ve got rainbows planned for tomorrow and My tomorrows belong to you’’..

Toepasselijk.

Bouwgroep:
Zoals Tom zegt zijn wij vandaag ook begonnen. Er was voor we vertrokken naar Roemenië wat onduidelijkheid over wat we nou gingen doen, maar wij hebben toch nog een duidelijke taak gekregen.
Dit jaar moeten wij een overkapping afmaken die vergelijkbaar is met die van vorig jaar, alleen groter en uitgebreider. Minder moeilijk dan vorig jaar, maar de bouwgroep is ook een stuk kleiner. De overkapping staat in de achtertuin van pastor Lajos en zal o.a. gebruikt worden voor het bereiken van kinderen in Sancraiu.

Het begon heel goed. De bouwgroep was opgedeeld in drie groepjes: Jeroen en Paul, Leo en Niels, en Koen en Anton. Een heel aantal van de planken die gebruikt moeten worden zijn nog niet geverfd, dus Jeroen en Paul begonnen met verven terwijl de twee andere groepjes de geverfde planken die aanwezig waren gingen plaatsen.
Het duurde niet lang voordat Paul verf morste. Paul kwam hierdoor niet goed uit de verf. De blik in Pauls ogen was HISTORisch.
Terwijl Paul dus zijn gietbedrijf was begonnen, waren de twee andere groepjes het zijpaneel en de achterwand aan het plaatsen. De achterwand werd gedaan door Koen en ik. Dit ging vrij soepel totdat wij erachter kwamen dat wij bananenhout gebruikten, dit liep vrij krom.
Leo en Niels hadden besloten aan het zijpaneel te werken. Wat leuk dat zij als vader en zoon samen kunnen klussen in een ander land. Al helemaal met zo’n belangrijk doel.
Fijn dat Paul loodGIETER is. Gisteren heeft hij al de douche gemaakt van Tom, Ruben en ik.
Vandaag was de waterleiding bij Lajos gesprongen, dus dit kon hij ook direct repareren.
Morgen gaan wij weer verder, lees de blog om hiervan op de hoogte te blijven.

Namens de groep,

Tom van Harten en Anton van der Laan