Luisteren, maar niet met je oren

Luisteren, maar niet met je oren.

Filipenzen 2 vers 5-11
5 Laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had. 6 Hij die de gestalte van God had, hield zijn gelijkheid aan God niet vast, 7 maar deed er afstand van. Hij nam de gestalte aan van een slaaf en werd gelijk aan een mens. 8 En als mens verschenen, heeft hij zich vernederd en werd gehoorzaam tot in de dood – de dood aan het kruis. 9 Daarom heeft God hem hoog verheven en hem de naam geschonken die elke naam te boven gaat, 10 opdat in de naam van Jezus elke knie zich zal buigen, in de hemel, op de aarde en onder de aarde, 11 en elke tong zal belijden: ‘Jezus Christus is Heer,’ tot eer van God, de Vader. (dagtekst Ruben)

Ruben, via Bijbels dagboek
Het klinkt ongeloofwaardig dat Jezus gehoorzaam geworden is, maar het staat hier toch heel duidelijk. In de Hebreeënbrief staat zelfs dat Hij, hoewel Hij de Zoon was, de gehoorzaamheid geleerd heeft uit hetgeen Hij heeft geleden Als de gehoorzaamheid van Jezus een eeuwige vanzelfsprekendheid was geweest, dan had Hij de Naam boven alle naam tevoren reeds bezeten.

Maar juist omdat Hij, ondanks alle verzoekingen die hier op aarde op Hem kwamen, de gehoorzaamheid verkoos boven het Zichzelf zoeken, daarom heeft God Hem ook uitermate verhoogd en Hem de Naam boven alle naam geschonken.

Tom
Wij zijn familie. Wat je deelt blijft bij ons. Wij steunen je, wij verheugen ons over je. Het is aan jou om het op te pakken zoals jij het wilt. Tenzij je wilt dat ik het doorvertel.. Zoals lajos mooi zei, gisteren tijdens de 15 min of Fame in de Romawijk, Tom-Tom. Maar dan op z’n Engels. En nee, Anton, ik ben geen narcist. Dit pas gewoon mooi in het verhaaltje.

Tenzij je te traag bent om mij te stoppen om het in de blog te zetten. Of zoals nu dat de Wifi en misschien ook de stroom weg valt vanwege de regen. Dat hoort bij het land, verder krijgen wij uitstekende zorg! Niet helemaal eerlijk natuurlijk, want ook zij hebben een Helper.
Daarnaast vraagt bijvoorbeeld Ruben, met z’n gebed in het Engels (best lastig hoor!), dat het eten lekker mag gaan smaken vanwege de zegen.. Gelukkig spreekt de kok maar weinig Engels en hoort ze alleen maar positieve, gezegende woorden. Mogen we dan spreken van Oost-Europeesdoof? Of luisteren met je hart…

De Hongaren gaan het doen vandaag!
De kids krijgen een naamkaartje met kleur, wat gelijk de leeftijdsgroep aangaf. Twee Hongaren en twee Nederlanders hebben ook deze kleur en leiden de groep.
Gelukkig hadden zij alles onder controle. Want wij begrepen er geen snars van! We deden wel mee met alles, gebaren en proberen de tekst te zeggen zonder gehandicapt te klinken.. Toch hielp het dat er wel degelijk een mooie tekst verscholen zit in de taal die we naar ons toegeworpen kregen.
Het verhaal van vandaag was de gelijkenis van het zaad.
Salome heeft de passie om juf/leerkracht te worden en vandaag liet ze zien dat ze daar aardig wat talent voor heeft. Ik begrijp dat zij ook de fundering van de organisatie van deze zes dagen is. Zij komt er wel.
Emese leerde de kinderen een mooie Bijbeltekst met haar al bestaande jufkrachten. Probeer maar eens kinderen in hun eentje een moeilijk vers te leren. Ze had overal een pedagogisch antwoord op zodat de eigen kracht van de kinderen gewaarborgd bleef.
Het kunstwerkje was een bekertje met aarde en zaaitjes. Op het bekertje werd, superleuk en praktisch, een tekening geplakt wat op zich zelf een papieren sticker is. Wel hun naam erop zetten werd, nu, ons op het hart gedrukt! Ja, ja.. we know, we know. Grappige is dat dit tudom is in het Hongaars. Misschien hoor ik hier en waren mensen vroeger niet gemeen, maar profetisch!

Samen hebben we de ochtend geevalueerd. Wij mochten er ook bij zitten. De neuzen staan dezelfde kant op en alles loopt op rolletjes. Kleine aanpassingen en we horen elkaar.
Zelf hebben wij als begeleiders ook even gezeten en we merken dat dit de eerste echte Roemenievakantie is.
Anne
De eerste dag van het kinderwerk was weer aangekomen. We komen hier al vier jaar, en toch blijft de eerste dag altijd spannend. En daar stonden Laure en ik aan de poort te wachten op de kinderen. Langzaam zag je ze om het hoekje komen en we voelde herkenning met de kinderen. Mijn eerste gevoel was; het liefste zou ik jullie gelijk weer in mijn armen sluiten, maar voor het begin was een high-five beter. Toen we in de kerk de liedjes gingen zingen bleven een paar kindjes maar achterom kijken naar ons. Dit gaf een gevoel; het is goed dat we hier weer zijn, want ze zijn blij dat we voor hen weer zijn gekomen. Toen we ons zelf moesten voorstellen hoefde ik alleen maar te zeggen mijn naam is.... en een paar zeiden Anne! Ook met het spelen ging het weer zo vanzelf. Ze pakken je hand, vragen om knuffels en willen bij je zijn. Dit geeft een gevoel van verrijking dat je al je liefde en geborgenheid weer aan hen mag geven.

Laure
Vandaag was een prachtige dag! We hadden zon nodig om na de fantastische ochtend te kunnen bergklimmen. Aan de andere kant: met zon moesten de toroksisters werken en konden ze niet mee... uiteindelijk was het mooi en hadden we een fantastische klim waar we eerder klaar mee waren dan verwacht. Prachtig uitzicht, mooie mensen, een onvergetelijke ervaring! We hebben heerlijke gefrituurde aardappeltjes gegeten wat ons deed terug denken aan thuis :p morgen gaan we na het kinderwerk (wat over de barmhartige Samaritaan zal gaan) zwemmen in een zwembad waar we drie jaar geleden ook zo genoten hebben! Looking forward!
Voor het slapen gaan eerst nog even met Abi en Salomé op bed kletsen! #girlstalk!


Trouwens... de jongens waren als eerste beneden, na jaren ‘’snel snel’’maar een boterham te kunnen eten! Yes, we learn and listen, although it is comes with delay..