Awachtend tot we mo(r)gen

Tom:
Het verhaal in de kerk samengevat:
1 petrus: Hoe ga je om met het idee dat God weg lijkt te zijn ondanks zijn belofte. Hou vast aan het Offer. Hij houdt zich wél aan zijn belofte.
In de middag is de maandagdienst voorbereid.

Rick:
Vanmiddag was het natuurlijk weer tijd om langs de roma wijk te gaan om onze aanwezigheid bekend te maken, de kids uit te nodigen voor de bijbelweek en om weer even te kletsen met de moeders van de wijk. Het was super leuk om iedereen weer te zien en hoe erg ze veranderd zijn. Haarkleuren gewijzigd, ze zijn groter geworden, maar evenveel knuffels. Stickers werden opgeplakt, snoep werd gevoerd en kinderen werden rondgeslingerd. En ook al gaan we ze morgen weer zien kregen we nu al heftige afscheidsknuffels van iedereen. We hebben met zijn allen een erg goed gevoel over de week.


Maandag:

Rick:
Dit jaar hadden we echt het gevoel dat we goed voorbereid waren op het kinderwerk en dat het vlekkeloos zou lopen. Dit bleek uiteraard niet het geval te zijn, maar desondanks hebben de kids erg veel lol gehad. De Hongaren hebben het verhaal verteld over Jezus die water in wijn veranderd en hier ook een bijbehorend knutselwerk voor gemaakt. Op het veld was het ook lekker chaotisch, maar we hebben het afgesloten met een therapeutisch ijsje en daarna even uitgerust bij het pension.

Tom:
We hadden een heerlijke evaluatie, want wat zijn we een groep perfectionisten. De kinderen hadden het heerlijk; 50 stuks. Schrik emoji...

Irma:
Hier hebben Henriëtte en ik echt naartoe geleefd! Het idee voor het vrouwenproject van dit jaar ontstond in het vroege voorjaar: thema “Relaties”. Dit thema hebben we uitgewerkt aan de hand van het verhaal van de ontmoeting die de Samaritaanse vrouw had met Jezus, bij de waterput. Zie Johannes 4 vanaf vers 7. Abigail heeft het stuk uit de Bijbel in het Hongaars voorgelezen, waarna Henriëtte en ik het in bibliodrama hebben uitgebeeld, en ik mijn getuigenis heb gegeven. De aanwezigen, jonge en oudere vrouwen, maar ook kinderen en een enkele man (die laatste vanaf een afstandje) luisterden en keken heel erg aandachtig. Heel gaaf dat we dit in het open veld bij de Romawijk hebben kunnen doen. Na afloop hadden we hele gesprekken met elkaar, wat goed liep dankzij vertaling van onze Roemeense companen. Ik associeerde onze bus en hoe we naar het veldje reden, en daar ons toneel opbouwden (compleet met waterput, emmer, en het door Leo gemaakte kruis op de achtergrond) met de film/musical Jesus Christ Superstar. DANKBAAR! En dank voor het schitterende zonnige weer dat we hadden!

Tom:
Krisztina, mijn eerste Roemeense vriendin wordt bijdehand... komt ze gewoon langs het pension... Helaas voor haar sliep ik even en zal ze gewoon moeten wachten tot vrijdag. Dan hebben we beide iets moois om naar uit te kijken.
De presentjes voor mijn grote meid heb ik binnen :).