Verder kijken dan jezelf en dan weer naar jezelf

Tom
Gisteren was een mooie dag. Toch werd ik gisteren even gevraagd voor een gesprekje door Salome, de andere leider. Het gaat goed, maar mijn hulp is meer nodig. Er komt veel op een leider af met dit project.
De afgelopen dagen heb ik mogen ervaren dat ik rust mocht krijgen van God. Ik was oververmoeid vanwege voorgeschreven Ritalingebruik.
De nieuwe lichting Hollanders als de nieuwe Hongaarse leiding konden zo zelf erg veel oppakken, initiatief nemen, zeg maar uit de boot stappen.
Na het gesprek merkte ik dat het moeie gevoel dat al maanden duurde gelijk verdween. Halleluja! Echt een wonder!
Nu pak ik de rol weer op van leiding en gaan we er weer samen tegen aan.
De voorbereidingen en de uitvoering worden gedaan in communicatie en samenwerking. En dat was nodig! Er waren namelijk 50 kinderen! Ze luisterden moeilijk door het ontbreken van eten of omdat ze nog maar drie á vier jaar waren.
Gelukkig hebben we deze keer wel kunnen bidden voor de dienst begon.
Dat maakt echt het verschil. Gisteren kwamen daar niet aan toe.

Het verhaal wordt verteld door Emese en gaat alle plagen langs. In het verhaal verwijst zij met het lamsbloed naar het offer dat Jezus heeft gebracht.
Het knutselwerkje is dan ook een 2D-papieren schaap met het kruis achterop.
Daarna betrekken wij de kinderen bij de sketch door hen blauwe zakdoekjes te geven en hen de zee te laten spelen die open breekt en daarna de farao verdrinkt.
De spelletjes staan onder leiding van Dean. Hij kan hier nog goed in groeien, leiden is zijn ding. Duidelijk kunnen communiceren is al een sterk punt en het oppakken van eerder gegeven feedback is hier zeker een voorbeeld van. Deze keer lieten we de oudere kinderen weer helpen met de opbouw en de begeleiding van de jongere kinderen. Dan moet je duidelijk zijn, geduld hebben, herhalen, geduld hebben, herhalen en soms grenzen stellen.

In de middag gaan we naar Capusu Mic om níet naar de bouw te kijken.
We hebben lekker gedineerd en zijn naar de nieuwe kerk geweest van Pastor Lajos.
Twee Hongaren worden naar voren geroepen die laten weten hoe ze de week positief hebben ervaren en wat ze geleerd hebben. De een geeft aan dat je niet kan kiezen naar wie de liefde van Jezus uitgaat. En dat je wordt gedragen en geholpen om deze liefde uit te dragen. De ander geeft aan dat vervelende zaken het mogelijk maken de situatie als vervelend te beoordelen, maar dat zij juist mocht leren dat dit leermomenten waren waarop ze juist mag doorzetten.
Heel positief dus na eerder aangegeven te hebben het deze keer minder te hebben gevonden.
Irritatie, frustratie.. whatever. Het duurt maar even en is daarmee een slechte raadgever. Een slechte investering. Wat je zaait zal je oogsten.

Dean voelt zich geroepen om wat te vertellen en maakt een mooi verhaal op het podium.
Of ik het volgende met jullie wilde delen:
Hij geeft aan veel te hebben geleerd van de Roemeense cultuur en dat de samenwerking met hen ons samen veel oplevert.
Hij praat verder over dat we samen de liefde van Jezus hebben kunnen laten zien. Dit hoefde maar een lach, knuffel of een high five te zijn! Zo makkelijk.
Het is makkelijk om te oordelen, omdat de kinderen genoeg lieten zien waarbij je kan zeggen dat ze vervelend zijn, niks willen, niks kunnen.
Ze hebben juist potentie. Je moet alleen langer kijken en met de juiste ogen.

Anton
Vanochtend loop ik de eetruimte in en beginnen mensen spontaan voor me te zingen, het is namelijk mijn verjaardag.
Ik ben géén ochtendmens.

Net als gisteren hebben we vandaag weer een gastbouwer, dit keer gaat Niels mee. Terwijl we naar Căpușu Mic rijden beginnen Paul en Niels over elektrische systemen te praten. Eenmaal aangekomen gaan Paul en Niels verder met de wateraanvoer terwijl Leo en ik het hoekkastje gaan plaatsen. Alles mooi uitgemeten, ankertjes in de muur gezet en ophangen. Lekker snel voor elkaar, dachten wij. Blijkt de hoek van de muur niet haaks te zijn. Na veel aanpassingen en geduld lukt het, eindelijk.

Tijdens de koffiepauze hebben we het over het plaatsen van de afzuigkap. Hiervoor moeten we een gat in de muur boren. Normaal geen probleem, maar de muur is ruim 70 cm dik. Onze langste boor is 50 cm. In overleg met Lajos hebben wij de locatie van het boorgat bepaald.
Na de lunch begint Paul met boren. Hij vraagt nog of er geen kabels of leidingen in de muur zitten. Volgens de schoonvader van Lajos zitten die hoger. Niet veel later komen we erachter dat dit niet klopt. Maak je maar geen zorgen, Paul vertrouwde het al niet en stond daarom op iets niet geleidends. Wel moet de kabel vervangen worden. Terwijl Paul aan het boren is zijn Leo en ik met een waterpas en een stift het boorgat aan het doortrekken naar buiten. En daar is Henriëtte om samen met Leo naar het vliegveld te rijden. Zij gaan Ditha, Eimert, Jarno en Maiko ophalen. Paul is lekker aan het boren en ik besluit Niels te helpen met de waterleidingen. Af en toe vertelt Paul ons hoe we dit het beste kunnen doen.

En het is gelukt, Paul is door de muur heen! Tenminste, er is een groot gat aan de binnenkant met een kleiner gat dat doorloopt naar buiten. Na een cirkel voor de gewenste grootte aan de buitenkant getekend te hebben gaan we verder. Het duurt niet lang voordat de schoonvader van Lajos dit ziet en gereedschap pakt. Hij begint aan de buitenkant terwijl Paul doorgaat aan de binnenkant. Tegen de tijd dat Niels en ik klaar zijn met de leidingen komt Lajos weer. Dit keer om te vertellen dat de rest van de groep er al even is en al klaar is met eten.

Wanneer ik het erf oploop hoor ik mensen al zeggen "daar is Anton". En jawel hoor, ik loop het huis binnen en mensen beginnen spontaan voor me te zingen. De groep heeft een aantal cadeautjes voor me. Tom is degene die dit heeft uitgezocht. Hij verteld me dat het een reispakket is. Vervolgens geeft hij me een roze rugtas met daarin een vrouwelijke waaier voor in de auto, een roze haarklem, een lichtgevend roze haarband, een roze Barbie-borstelhouder en het immense bedrag van vijfendertig...... lei. Na de kerkdienst komt er ook opeens een taart tevoorschijn, wordt er opnieuw voor me gezongen en gooien mensen drie vuilniszakken vol met ballonnen over mij heen. Oh ja, mensen vonden het ook nog grappig om mijn bed te vullen met ballonnen.

Iedereen bedankt voor alle felicitaties en cadeaus. Ik heb ervan genoten.