On-geloof!-elijk.

Bij het ontbijt mag Esther haar voorbereiding delen. Zij praat over wonderen net zoals Wessel gisteren in zijn dagopening. Zij vertelt dat wonderen gebeuren door geloof van de mensen en het vertrouwen erin dat het ook zal gebeuren. Weer dat vertrouwensgedeelte. Tijdens een week als deze mogen wij zien dat wij ons best doen, maar dat het werk toch echt door God gedaan wordt. Daar mogen wij op vertrouwen. Er wordt om voorbeelden gevraagd van wonderen in de levens van de Roemenië-deelnemers. Paul vertelt dat hij, na ervoor gebeden te hebben, weer kon lezen in de auto nadat hij altijd erg misselijk werd en hoofdpijn kreeg. Rob vertelt over een ziektegenezing van een vriendin. En zo zijn er talloze voorbeelden. Bedenk maar eens voor jezelf hoe makkelijk je deze wonderen en tekenen van God vergeet en terugkeert naar de dagelijkse dingen in het leven.

De kinderwerkers komen nog een keer samen. Wij bespreken de planning voor de afsluitingsdienst in de middag. Alles is duidelijk uitgeschreven door Esther en iedereen kent zijn of haar taak.

Ditha, Henriette, Anton, Anne en ik zijn ’s middags bij de kerk in Huedin om daar weer schoenen te verkopen voor een prijsje. De opkomst is niet zo hoog als dinsdag, toch zijn er weer mensen tevreden naar huis gegaan. De overgebleven schoenen blijven bij Lajos in de kerk. Er zijn ongeveer 30 paar over van de 180! Super project dus!

Bij terugkomst in Sancraiu krijgen wij naast de lunch ook een speciaal Hongaars gerecht, schoorsteen cake. Dat klinkt niet lekker, maar dat is het wel. Het is een combinatie van wentelteefjes en croissant, denk ik. Wij mogen zien hoe zij dat maken. Zij wikkelen deeg om een deegroller en roosteren dit bij een vuurtje. Als dit afkoelt, dan valt het van de rol af en scheur je stukken eraf om op te eten.

In de middag vertrekken wij naar Florin. Hij woont ook in Huedin in de Romawijk. Hij is er niet helaas. Hij moest werken. De moeder is wel weer thuis en de baby ziet er erg gezond uit! Het probleem is dat wij elkaars taal niet spreken. Gelukkig komen wij eruit met gebarentaal. Florin spreken wij later wel, ondertussen zou Wessel graag Rob filmen terwijl hij vertelt over dit gezin en hun leefsituatie. Dan kan je zien waarom het nodig is met direct de juiste informatie erbij.
Wij rijden terug naar Huedin, naar de kerk. Daar helpen wij met de voorbereidingen. Tegen vijf uur aan ga ik weer proberen om Florin op te halen. Eerder deze week werden wij weggestuurd door een dronken oom.
Aan het begin van de helling richting Florin kom ik de oom tegen met Christiaan. Hij is nuchter en spreekt aardig Engels. Hij vraagt of het kind dat naast hem staat met de auto mee kan naar de kerk als ik hem vraag naar Florin. Natuurlijk! Ik vraag hem of hij meerdere kinderen wilt uitnodigen als hij deze ziet. Als wij terugkomen dan zien wij meerdere kinderen die wachten op ons. Florin was er niet en zo nemen wij een tiental kinderen mee met onder andere een deel van zijn familie naar de kerk. Ze hebben er zin in! Chris weet niet wat hij meemaakt. Op tv zie je wel eens mensen in Afrikaanse landen gelukkig zijn met kleine dingen, en nu zien wij dat van dichtbij!

De dienst is al begonnen als wij aankomen. Nu is de kerk goedgevuld! Joel leidt de dienst. We zingen de liederen van deze week en laten het tweede deel van het promofilmpje van Wessel zien. Het eerste deel laat namelijk ook de leefsituatie en huis zien van andere Romagezinnen. Laten we dat niet doen.
Christiaan vertelt het verhaal en wij beelden het uit. Wij gaan de verhalen van deze week langs via voetstappen die op de grond zijn geplakt. Deze voetstappen staan door de kerk geplakt. We beginnen bij de storm op het meer, gaan door naar de vijf broden en twee vissen en de kruisiging. Het verhaal eindigt met ‘laat de kinderen tot mij komen’. Er wordt uitgelegd dat kinderen altijd en overal Jezus mogen aanroepen. Anne en ik spelen discipelen die, zogenaamd natuurlijk, de kinderen bij Jezus weg willen houden. Maar Jezus wilt juist de kinderen en niemand kan hen tegenhouden!
Henriette staat vooraan en probeert opnieuw de kinderen hun hart aan Jezus te laten geven. De harten worden uitgedeeld. Eerst wordt er gevraagd of er kinderen voor iets willen laten bidden in hun leven.
In ieder geval twee van de jongens die mee hebben kunnen rijden staan even later op het podium!! Zij laten daar samen met zeven anderen onder andere bidden voor familieproblemen, kracht en terugkeer van gehoor. Wat een zegening en teken van Gods werk door ons heen!
De kinderen kunnen daarna hun hart inleveren op het rode pluche hart. Alle kinderen leveren dit met spoed in, behalve de peuter die tussen mij en Annego heen en weer rent. Deze had geen hart gekregen en als Henriette hem de kans geeft pakt hij een hart van de stapel. Hij had er namelijk geeneen gekregen..
Hiermee eindigt de dienst en kunnen de kinderen buiten hun werkjes ophalen die zijn blijven liggen. Ze zoeken dorstig naar hun kunstwerken. Zij krijgen een tasje met een Roemeens of Hongaars stripboek over Jezus, een knuffel, en wat te snoepen. Ze laten graag zien wat ze hebben en ze stralen helemaal. De gloed komt er vanaf en daar komen Anton en Paul met de ijsjes. Wat een afsluiting! Rob laat een t-shirt tekenen door alle kinderen en ook door de Hongaarse Tjo-djaasjen. Tjo-djaasj betekent gorgeous oftewel beeldschoon. De meiden hebben zo hard gewerkt, die verdienen een compliment, en welgemeend.

Na dit heerlijke gekkenhuis vertrekken wij met twee bussen met daarin leden van onze groep, Florin met familie en meer kinderen naar Florins woonplek. Daar spelen wij met de kinderen en ze krijgen er geen genoeg van. We geven hem een maxi-cosi en wat kleren vanuit Nederland. Wij mogen samen bidden en hem als nieuwe heer des huizes ondersteunen in het gebed. Dankbare ogen kijken onze kant op en er lijkt een rust over ons te komen, totdat zijn broertjes en zusjes en buurkinderen weer aan onze kleren trekken. We nemen afscheid en worden door de kinderen, die met grote blije ogen naar ons kijken, geëscorteerd naar de auto.

Van daaruit mogen wij bij het pension aan het avondmaal gaan. Sarmale is gemaakt en we smullen! We spreken af half tien te beginnen met de furry-night. Wij pakken onze tassen in en douchen nog even om vervolgens plaats te nemen voor de bonte avond.
Christiaan is de furryleader. Hij leidt de avond en kondigt de eerste act van zes aan.
Paul en Pauline zingen een lied over bepaalde leden van de groep op een bekend deuntje.
Joel, Jarno, Christiaan en Wessel rappen al zingend over deze reis op de beat van Kenny B’s Parijs.
Zelf mag ik mijn dankbaarheid delen door over alle leden, dus ook de Hongaren, iets te melden wat hen belangrijk maakt voor deze reis.
Daarna delen Anton en ik onze idiote humor door te laten zien hoe de blog tot stand komt.
Anne, Esther en Annego hebben een quiz voorbereid waarin vragen naar voren komen als, van wie is dit parfum? Christiaan had het fout. Het was zijn parfum. En blijkbaar kom ik altijd te laat. Ik wist het antwoord ook niet. Ik zie nooit iemand later dan mij binnenkomen bedacht ik mij later.
De Hongaren doen een duoquiz. Je wordt gekoppeld aan een Hongaar of aan een Nederlander aangezien er meer Nederlanders zijn. Je deelt in vijf vragen gemeenschappelijkheden die je opschrijft. Daarna leest spelleider Abigail de kaartjes voor en moeten wij erachter komen wie dit duo zou kunnen zijn. Leuk!
Als laatst krijgen wij allen een persoonlijk cadeau. Een foto van de hulp hier in Roemenië gemaakt met uitzicht op het stuwmeer. Het tasje heeft een knap design gemaakt door Salome met daarop een persoonlijke Bijbeltekst voor een ieder. Het leek wel gedrukt zo goed. Rob moest mij er ook even op wijzen.
Jarno had een profetie van een nieuw deel van de Geestelijke wapenuitrusting, namelijk de sokken van God. Door de manier van schrijven was ‘Sons of God’ verweven met de bovenstaande tekst. Hij mag dus een zoon zijn, terwijl een sok zijn van God ook niet verkeerd is. Aan uw voeten Heer is de hoogste plaats..
De Bijbelteksten zijn zo spot-on dat de meiden ook hebben mogen horen hoe zij ongemerkt geleid worden door de Heilige Geest. Deze dagen hebben wij drie dagen om de kinderen te onderwijzen en zes dagen om als hele team inclusief de Hongaren onderwezen te mogen worden. Dat kan alleen maar leiding zijn. Zelf red je dat toch niet.

Morgen om zes uur vertrekken. Bid voor een veilige terugkeer en behoudt van de waardevolle lessen die wij allemaal hebben mogen leren in deze korte tijd.