Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder.

De dagopening van vandaag is in handen van onze Paulus. Hij deelt wat hij graag wilt delen, zoals wij hem kennen. De flauwe grappen vliegen minder door de lucht, maar dat komt vast door zijn plee-date, en sparringspartner flauwe humor, Rob. Ze vinden het leuk om elkaar te stangen, of tegen elkaar te praten terwijl de ander niet eens in de ruimte aanwezig is. Zij houden elkaar lekker bezig.
Samen vormen zij een eenheid. Precies de, door Paul uitgekozen delen, waar Johannes 17 over gaat. Samen zijn wij een en vormen wij allen een eenheid.

Joh 17 vers 21: Laat hen allen één zijn, Vader. Zoals u in mij bent en ik in u, laat hen zo ook in ons zijn, opdat de wereld gelooft dat u mij hebt gezonden. 22Ik heb hen laten delen in de grootheid die u mij gegeven hebt, opdat zij één zijn zoals wij: 23ik in hen en u in mij. Dan zullen zij volkomen één zijn en zal de wereld begrijpen dat u mij hebt gezonden, en dat u hen liefhad zoals u mij liefhad.

Dit is niet te merken. Nee, je kan het niet gewoon niet ontkennen. Wij zijn een met een doel.
Paul vindt het een-ig.

Anton trapt trouwens in de ‘ruik-eens-aan-deze-zure-slagroom-grap-ik-duw-de-lepel-dan-tegen-je-neus-aan-en-dat-is-zo-grappig-dat-ik-dit-op-de-blog-wil-teruglezengrap’ uitgevoerd door Wessel.

Deze ochtend is georganiseerd door Wessel en Esther. Zij hebben als onderwerp gekozen voor de storm op het meer.
De ochtend maakte een valse start doordat in het busje dat nou net wegreed de werkjes liggen en de kleden voor de sketch. Gelukkig komt de auto op tijd terug en kunnen wij alle voorbereidingen treffen.
Gisteren hebben wij afgesproken dat we de kinderen entertainen met liedjes tot vijf over tien om verveling te voorkomen. Morgen zullen Emese, Aniko, Katalin, Abigail en Salome Hongaarse liederen zingen met de kinderen. Anders zingen de kinderen erg veel van hetzelfde en gaat het effect verloren. Hoewel de Hokey Pokey erg leuk is voor ons en voor hen! Deze meiden zijn de beste hulpjes die wij ons maar kunnen wensen! Ze luisteren namelijk heel goed! Daarnaast nemen zij in de begeleiding van de kinderen veel initiatief. Zij komen met vragen naar ons toe om alles uit een dag als deze te halen. We hebben het maar getroffen.
Wessel heet de kinderen welkom en vraagt de kinderen naar het verhaal van gisteren. De kinderen gaven precies de juiste antwoorden tot onze opluchting. Ze pakken het op!
Esther gaat voor in gebed en Wessel zet daarna de liederen in: het themalied en daarna de inmiddels populaire Hokey. Hierna volgt een tekenfilmpje met gesproken Engelse tekst. Emese staat vooraan en legt de kinderen als een echte juf uit wat zich heeft afgespeeld.
Wessel en Esther hebben een sketch bedacht om het verhaal nog meer te laten doordringen. Bepaalde kinderen moeten wel even op de goede plaats worden gezet en aangemoedigd worden om op de bank te gaan staan om het te kunnen zien. Ze hangen aan onze lippen.
Esther gaat dieper in op het verhaal. Zij vertelt dat Jezus nog steeds wonderen kan doen.
Helaas triggerde dit de kinderen niet om naar voren te komen voor gebed. Misschien zijn zij dit nog niet zo gewend. Morgen zullen wij voorbeelden geven waarvoor gebeden kan worden en desnoods blijven zij zitten en bidden wij vanaf het podium of lopen naar hun plek toe.
De werkjes worden uitgelegd en de kinderen gaan in hun eigen groepjes uit een. Zij gaan ijverig aan het werk en zijn op tijd klaar om buiten de stoep vol te krijten en te voetballen.
De kinderen worden verzameld en wij lopen samen naar het speelveld. Hier loopt alles op rolletjes op het ballontrappen na. Het appel eten van een touwtje zonder handen blijkt voor de twee oudere groepen een groot succes. Penalty schieten doet het ook altijd goed. Kegelen is een gouwe ouwe. Het ballontrappen werd vorig jaar per groep gedaan. Dit jaar is het idee om iedereen bij elkaar te doen, maar dit werd erg chaotisch. De kinderen hadden plezier dus wat gaat er mis. Een paar meiden vonden het niet leuk en huilde, dus voor volgend jaar toch weer in groepen uit elkaar.
Zij krijgen hun lunch en wij lopen samen terug naar de kerk. Er is zoveel chemie tussen ons en de kinderen. Alsof wij ze al jaren kennen. Dat is trouwens ook zo, maar echt met elkaar praten lukt nog niet. Wel kent iedereen een paar Hongaarse woorden om zich te kunnen uiten naar de kinderen. Hoewel de uitspraak net anders ligt dan wij denken. De kinderen verbeteren ons. Weer een klik.

Daarnaast kregen wij hulp van Flori. Deze man is de oudste broer in een gezin van tien kinderen. De vader is overleden en de moeder net weer bevallen en ligt dus in het ziekenhuis. Het kindje blijkt geelzucht te hebben. Laten wij daarvoor bidden. Niet alleen voor de baby, maar voor de situatie van het hele gezin. Weet je nog de vijf kinderen die sliepen op de slaapbank in een krot? Dat zijn deze kinderen. En ze verdienen zoveel meer, vooral omdat het een hele leuke, sympathieke familie is ondanks de omstandigheden. Flori spreekt Engels, Hongaars en Roemeens en kan de kinderen direct aanspreken en geloof me, hij spreekt met autoriteit. De kinderen luisteren. Voor volgend jaar kunnen we naar mijn idee een tolk inhuren, want met dezelfde taal is het zoveel beter communiceren. Onze Hongaarse schatten spreken namelijk maar een paar woorden Roemeens en redden zichzelf verder in het Hongaars.

In de middag ging het schoenenproject van start. Wij hebben veel schoenen mogen uitdelen en mensen gelukkig naar huis zien gaan. Dat noem ik op goede voet zaken doen. Klikkerdeklik Roma! Vrijdag gaan wij er weer voor!

Na het eten bij de kerk in Huedin gaan wij terug naar het pension en evalueren hoe de ochtend is verlopen. Met de verbeterpunten worden gelijk spijkers met koppen geslagen om morgen hier meteen verandering in te brengen. De bal niet laten slingeren bij de spelletjesmiddag of alle spullen in een bus laden bijvoorbeeld.

Wij zouden naar de bergen gaan om daar te gaan hiken. De regen dreigt en mensen om Paul, Abigail en ik heen beginnen uit te spreken dat het gaat regenen. Abi moet hierin nog een beetje loskomen, maar zij deelt mijn gedachte door te blijven zeggen dat het mooi weer wordt. En voorwaar, al deze dagen hebben wij geen weerproblemen gehad terwijl dit wel voorspeld is. Super toch, dat we zoiets vreemds, als het weerbericht en de dreiging in de lucht, negeren en geloof mogen delen.
Niet iedereen ging mee, maar de die-hards hebben de berg beklommen en afgedaald in anderhalf uur. Deze berg is 900 meter hoog en bepaalde stukken gingen behoorlijk recht omhoog. Wat een uitzicht en wat een lekkere inspanning. Opeens was er ook een hond die niet meer wegging en zelfs achter de bus aanrende! Deze hond was de hond van een van de herders in deze bergen. Blijkbaar klikken we met alles! Abi komt nog met een niet bedoelde Paulgrap. How do you call a shepherd of cows? A coward. Omdat shepherd van sheepherder is afgeleid. Lekker bezig!
Na een paar verfrissende stukken watermeloen gaan wij aan de voetbal. Het worden de rode tegen de gekleurde shirts. ‘Toevallig’ is dit precies in evenwicht en konden wij een lekker potje ballen. De Piroche-squad (Redsquad) wint met 4-1! Op de terugweg spelen wij in het Engels ‘ik ga op reis en ik neem mee’. Aniko, Katalin en ik liggen er in de eerste rondes uit. Toch is het heerlijk om samen deel te zijn van deze enige eenheid.
Wat een heerlijke dag!
Het groepje dat thuis bleef pakte een biertje bij een lokale kroeg en rustte uit. Paul en Rob waren weer lekker aan het buurmannen. Ajeto!

Zie de foto van Paul voor de prijsvraag van vandaag. Wat is het flauwe grapje? Als je het raadt mag je volgend jaar mee. Je humor moet wel een beetje hetzelfde zijn namelijk. Paul zegt namelijk minder, maar wij pakken dit wel op.

’s Avonds nemen wij de dag door met Abigail aangezien zij het verhaal gaat vertellen. Daarnaast pakken wij het bidden iets anders aan zoals ik al eerder beschreven heb. Morgen lees je hoe dat gaat.

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder, had ik ook kunnen schrijven. Maar dan weet je zo weinig.

We hebben trouwens weer Wifi! En goed ook :)!